هرچه خواستی

 گردي نيشت 
دودي نيشت 
مي نشينم لب جو ! 
من دماغم چقدر مي خارد ! 
و ندارم حالي، 
كه بخارانمش! 

زير لب ميگويم: 
شيگال (سيگار) من پس كو؟ 
و چرا اين بافور، 
اينقدر شنگين اشت؟ 
پاشباني ز سر كوچه پاييني ما ، 
نفله اي را دارد 
با خودش مي آرد! 


امّا انگار كه او يك آشناشت! 
واي انگار كه او داش حشن اشت، 
دشتبندي دارد او در دست! 

چيزهايي مي دانم 
مثلا مي دانم من كه حشن 
داده من را هم لو 
و من خشته ز بس بي حالم 
نتوانم كه خورم جم به جلو! 



چند شاعت ديگر 
من به همراه حسن 
و دو مشقال حشيش 
و به همراه پليش، 
مي روم سوي ستاد تفتیش

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: